گهیځ
شهید وحید مژده؛ منادی صلح خواهی و آزادی بیان
شامگاهان روز ۲۹ عقرب سال جاری خورشیدی، دو تن از دشمنان شرور اسلام و افغانستان مردی را در راه رفتن به مسجد در شهر خونین کابل، هدف گلوله قرار دادند و خود بزدلانه فرار کردند.
هر چند در فضای نا امن کابل و در میان دود غلیظ انفجار، انتحار و ترور، خبر قتل یک آدم مسن، شاید زیاد قابل دقت نبود، اما این مرد کسی نبود جز احمد وحید مژده، چهره آشنا برای مردم کابل و افغانستان که از سالیان متمادی به این سو از ورای رسانه ها و صحبت هایش، تراژیدی افغانستان را فریاد می کشید، از جنگ نیابتی دیگران که همه روزه خون جوانان این سرزمین را می آشامد انزجار داشت و از دسایس پنهان و آشکار دشمنان دین و ملت برای این سر زمین و این دیار، پرده بر می داشت.
بلی وحید مژده را ددمنشانه به گلوله بستند چون خفاشان شب، نمی توانستند پیام زیبای روشنی را که آن شهید از ورای صحبت ها و نوشته هایش به مردم غم زده افغانستان می رساند، تحمل کنند و به درستی ثابت ساختند که پاسخ منطقی آنها به تحلیل آزاد وقایع و زیر یوغ استعمار سیاه نه رفتن، فقط گلوله است و بس.
در شهر و کشوری که مهم ترین دست آورد و بزرگترین افتخار خود را آزادی بیان و آزادی رسانه ها عنوان می کنند، ترور خفاشانه وحید مژده نخستین گامی در این راستا هم نبود، قبل از آن و همزمان با قتل خاینانه وحید مژده، کسان دیگری نیز هدف قرار گرفتند و آنها اغلب افرادی بودند که با خوی و مزاج اشغالگران بیرونی و دشمنان دین و آیین این مرز و بوم سر سازگاری نداشتند و ندارند، اما این که از این میان تیر شان در مورد مژده به هدف خورد و برخی دیگر از این گونه کمین گیری های شبانه وارستند، شاید یا قسمت و تقدیر چنان بود یا هم شکل و نوع مجازات از سوی این دد منشان تفاوت داشت.
به هر حال، انجمن نویسندگان و ژورنالستان ګهیځ که از بدو تأسیس تا حال، در خط مقدم دفاع از آزادی بیان و آزادی رسانه های رسالتمند ایستاده است، در حالیکه پس از شهادت وحید مژده نیز با صدور اعلامیه ی و همچنان با تدویر گردهم آیی، شخصیت گرانبهای شهید مژده را ارج گذاشت، امروز با اختصاص دادن صفحات چند از گاهنامه “گهیځ” جهت یاد بود از شخصیت این قلم به دست نستوه و روشن نگر، خواست کمترین حق این شهید راه صلح و آزادی بیان را ادا نماید و امیدواریم روزی برسد که نسل های آینده کشور با بینش وسیع تر از امروز و با توانایی ویژه تر از اکنون، روی قضایای چون به گلوله بستن یک نویسنده، پژوهشگر، و محلل سیاسی در راه رفتن به مسجد، به بحث بپردازند و چهره سیاه این آزادی ستیزی را بیش از پیش نمایان سازند.
حقا که شهید احمد وحید مژده را باید شهید راه صلح خواند و شهید راه آزادی بیان، چون شهید مذکور جز این دو موضوع چیزی دیگری نداشت که کسی از او بهراسد و او را زبونانه به رگبار گلوله ببندد.روحش شاد و یادش گرامی باد